Kardelen

kar yağdı yürüdüğün yollara
çiçeklerini düşürdü ağaçlar
olmayan bir hayale inandı bu âdem
ve kardelenler can buldu

senden mütevellit
beyaza büründü şu smyrna
nede güzel şimdi buralar
bembeyaz ve sen gibi narin

oysa ki daha tutmamıştım ellerini
dokunmamıştım güzel yüzüne
öpmemiştim al dudaklarından
görmemiştim gözlerinden ötesini

inanmıştım kardelenlere
yağmayınca toprağa kar
can bulmayan çiçek
ne eyleyedursun gözlerinde

gel, yasla göğsüme başını
filiz versin orada sevgin
filiz versin kardelen
delinsin toprak bu uğurda